Elke woensdagochtend verzamelen de hardwerkende vrijwilligers zich rond half elf voor de koffie. Het werk in het voedselbos is nogal fysiek en dan heb je wel zin in een bakje. We weten niet beter dan dat vrijwilliger A altijd voor de koffie zorgt. Sinds een paar maanden woont A ergens in Drenthe, toch stapt hij elke woensdag al vroeg in de auto om naar Emmeloord te rijden.
Zijn trouwe inzet belonen wij door uitvoerig de constante kwaliteit van zijn koffie te prijzen. Elke keer weer. Iets te koud of veel te slap, de melk zuur of vuile kopjes, dat maakt niet uit. De koffie van A is altijd lekker! Vandaag aten we er gemeente Noordoostpolder-kerststol bij als dank voor de inzet en onze baas (stichting Pioniers van de Toekomst) schonk ons het boek Gratis geld voor iedereen. Koetjes en kalfjes, de nieuwe kabinetsplannen, geef ik mijn schoonmoeder met kerst een amaryllis of een cyclaam, heb jij al een booster en Zündapp-bromfietsen kwamen tijdens de koffie ook nog voorbij. Hoog tijd dus om de schop weer ter hand te nemen.
Ik was bezig met een spitklus. Opeens flitste in sneltreinvaart de Lelylijn door mijn hoofd. Volgens de nieuwe plannen gaat die er komen. Die zal toch niet aan deze zijde van de Lemstervaart aangelegd worden? Net op de plek waar ik driftig sta te spitten? Ik gooide mijn schop weg en begon in blinde paniek te rennen. Een alerte collega trok gelukkig op tijd aan de noodrem en vertelde me dat het spoorlijntracé aan gene zijde van de Lemstervaart gepland was. Voorzichtig duwde hij mijn schop weer in mijn handen en dirigeerde me rustig naar mijn werkplek. Al gauw was ik weer fijn aan het spitten, ondertussen denkend aan al die mensen die met hoop of met vrees de trein over hun land, langs hun tuin, in hun uitzicht of dwars door hun plannen zien denderen.
Had ik al verteld dat A ’s morgens tussen half negen en negen ook altijd voor prima koffie zorgt?