Geloof het of niet, beste lezer, maar één van de voedselbosvrijwilligers slaapt onder een elektrische deken! Vanmorgen hoorde ik het toevallig. Ik zal hier niet onthullen om wie het gaat, dat zou een beetje flauw zijn. Bij ons werk in het bos hebben we met allerlei duurzaamheidsdoelstellingen te maken die we trouw proberen na te streven. Ik heb me allang neergelegd bij het feit dat ik tijdens het zagen van bomen niet mijn eigen kettingzaag kan gebruiken. Uit Zweden! Dat ding maakt lawaai en soms rookt ie, zeggen ze. Dus is het behelpen geblazen met een duffe accuzaag uit Japan. Ik begrijp het en handel er naar. We drinken de koffie van fair trade. We doen met de hand wat met de hand kan. Is er hout nodig, dan gebruiken we planken van essenhout uit het bos. Verf is uit den boze, lijnolie zal het zijn. Snoeiafval is prima meststof voor de strokenteelt. Maaisel en begroeiing uit de vijver gaan op een slangenbult. We staan op en gaan slapen met voortdurend de thema’s biodiversiteit en duurzaamheid in ons achterhoofd.
Zo’n elektrische deken gebruikt minstens 250 watt per uur en dat zeven nachten per week, ik denk wel vier maanden lang. Misschien wel vijf... Onlangs las ik dat de regering voornemens is om de kerncentrale in het Zeeuwse Borssele langer open te houden dan de beoogde sluitingsdatum in 2033. In het regeerakkoord is bovendien opgenomen dat er in Borssele twee nieuwe kernreactoren worden gebouwd.
Ik weet al wel een paar nieuwe namen voor deze twee centrales: Geertje I en Geertje II.