De witte paardenkastanje kan wel 250 jaar oud worden en 20 meter lang. De witte paardenkastanje komt oorspronkelijk uit de Balkan, Zuid-Europa. Deze boom is op veel plekken over de wereld aangeplant omdat hij een mooi uiterlijk heeft. Helaas zijn in tegenstelling tot de tamme kastanjebomen de kastanjes van deze witte paardenkastanjeboom niet eetbaar voor de mens. Wel kunnen een heleboel dieren en insecten lekker eten van deze kastanjes.
De witte paardenkastanje heeft een aantal gemakkelijke herkenningspunten. De stam is meestal donkerbruin of groen en de schors verschrompelt wat naarmate de boom veroudert. De bladeren van de boom hebben een handvormig uiterlijk. Elk blad bestaat uit 5 tot 7 deelblaadjes welke door middel van een lange steel verbonden zijn. De bladranden hebben een gezaagde vorm.
De bloemen bestaan uit een soort bloemenkaars en hebben een witte kleur.
Een ander herkenningspunt zijn natuurlijk de kastanjes. In het najaar worden die vaak door kinderen verzameld om mee naar huis te nemen en iets leuks van te maken.
Deze boom heeft de naam witte paardenkastanje gekregen omdat de kastanjes van deze boom vroeger als voer aan paarden gegeven werd. Men dacht dat door de kastanjes paarden van de hoest genazen. We weten niet of dit helemaal klopt. De naam kastanje kreeg deze boom omdat hij gelijkenis vertoont met de tamme kastanje. Echter, deze twee kastanjebomen zijn geen familie van elkaar.
Een bekende witte paardenkastanjeboom is de boom uit de tuin van Anne Frank. Je leest over de boom in het boek 'Het Achterhuis'. Anne Frank dook in de 2e Wereldoorlog onder in het Achterhuis. Ze mocht niet naar buiten. Ze keek uit op de kastanjeboom in de tuin, hierdoor verlangde ze ernaar weer naar buiten te kunnen. Deze enorme witte paardenkastanjeboom die Anne Frank zag, bleef tot 2010 staan maar toen waaide hij om tijdens een storm. Er zijn stekken van deze boom op verschillende plekken in Nederland geplant zodat de herinnering aan Anne Frank blijft voortbestaan.
Gebruikte bronnen: